ruh ile beyin arasýndaki boþluðu doldurmak zordu//
yürek baðýyla ilintili ýþýklý köprü deðildi çünkü..
-yalnýzlýðýn gücüyle devinirse hayat taþýrdý bilinci istediðin yükseðe-
inanmanýn soyutluðundan
us’a çakýlan mýh gibi somutluða geçmesi ve oraya ipek yumuþaklýðýya kördüðüm atýlmasý/
Ki..
-çürümüþ halatlarla paslý zincirlerle de baðlanabilirdi inanç/
zaaflarýn hükmüyle seðirten vakitlerin her iki koluna da ehil yetenekler girdi..
bir okuma hilafýna yüz düþünmeyi yeðledi zihnimin bir kul’aç derinliði/
laisizmden elitizm’e oradan kemalizm’e sürât yaptý ergenci yýllarým
yüksek tepelerin seyriyle jakobenizmle birleþtiler sosyal mühendisler
-dönmeden bakýyordum basiretli kültürel histeriye-
yoldan geçenlere alt kimlik giydirdi bir batýnda ulus devletler !
bizim mahlede lâz memet anadilini kürt hasan da zazaca bilmiyordu
bu bahis elli yýl önce ergenokondan sonra cereyana tutulmuþtu ki ben yaþýyordum !
benlik ve varlýðýný nizamiye kapýsýnda bulanlar
türk varlýðýna armaðan olsun diyordu orta asya’dan gelenleri dýþlayýp/
hâlbuki sscb’nin kucaðýnda büyüyordu filmdeki asýl oðlanlar !
duygularý da alýp örseledi inancýmý vakanüvisler/
yüreðim yýllar yüküyle agnostikliðe meylimi eleþtirdi..
’ben’ olmak üst cesareti tarif ediyor hem acýyarak bakýyordu linçlere
soysuzluðumu onayladý tek’elli kimlik kartýnda yazanlar..
reddettim kültürel müslümanlýðý,üst kimlik diye dayatýlaný
hissizliðime yetki verdi hiçlik
savurdu ’ben’i mutluluktan uçtuðum istediðim yerlere....
çýkýntý ’baðýþlamak’ çýktý kafatasýmdan/sadece -verdim- dedim kadavrayla tüm organlarýmý//
-dünya’lý deðildim evren’i zaten sevemedim/devrimsiz darbeler vardý hayatýn olaðan akýþýnda !!
bu özeleþtiriyi yarým býraktým yetmezdi sayfalar ’suçlarý’ itirafa
þaka gibiydi fark ettiðim
- ’islâm’a özü’yle inanýný’ övmekti yazýnýn amacý
yani Filistin’di Gazze’ydi yaþayarak ölenlerdi/
’þiirlerim özür diledi çocuklardan’
...
ve onlarý çok güzel anlatan bir makaleyi paylaþmak üzere yazdým tüm bunlarý..//
Bu Ýbrahimleri kim yetiþtirdi ?
Biri ak sakallý ahretlik iki arkadaþ ikindi namazýný beklerken, caminin karþýsýndaki çay ocaðýnda oturmuþ
sohbet ediyorlar. Ak sakallý olan birdenbire "Habu peygamberluk da çok zor iþtur ha!" demiþ,
"Ben beceremezdum." Arkadaþý da hayretle "Noldi ula, niye dedun oni?" diye sorunca þöyle cevap vermiþ:
"Cenab-u Allah, Ýbrahim’e deyi ki, uþaðunu keseceksun. O da kalkayi Ýsmail’uni kesmeye.
Bana hauyle deseydi, girerduk birbirimuze!.."
Fýkra anlatmaktan da dinlemekten de pek hazzetmem ama bu fýkrayý da hiç unutmam.
Zira komik olduðu kadar "Ýbrahimî imanýn" hakikatini düþünmek için de müthiþ bir meseldir.
"Ýbrahim olmak" gerçekten zordur, çok zordur.
Lakin, Gazze’ye bakýyorum, hepsi birer Ýbrahim...Çocuklarýnýn cansýz bedenlerine sarýlýp nasýl dolu dolu
"Elhamdülillah" diyorlar ya Rabbi!..
Bu nasýl peygamberi imandýr?
Söyleyin ey mutasavvýflar, ey pîrler, ey derviþler, Gazzeliler bu imana sahip olmak için hangi
seyr-i sûluk (manevi yolculuk) aþamalarýndan geçtiler?
Hangi dergâhta piþtiler, hangi virdi çektiler?
O Gazzeli baba, kucaðýna aldýðý kanlar içindeki þehit çocuðuna,
"Hazreti Muhammed’e selamýmý ilet ve ona ’Babam seni kendisinden daha çok seviyor’ söyle!"
diyecek Peygamber aþkýna ulaþabilmek için günde kaç bin kez "salât-u selâm" getirdi?
Söyleyin ey erenler!
Esmaül Hüsna’yý ne kadar çok zikretmiþler ki çocuklarýnýn cansýz bedenlerini iki elleriyle havaya kaldýrýp
"Feda olsun senin yoluna ya Rabbi" diyebilecek kadar Allah aþkýyla malul hale geldiler?
Gazze’deki Ýbrahimlerin sýrrý nedir?
"Nefs-i mutmainne" ve "nefs-i razýyye" makamlarýný dillerinden düþürmeyen "ermiþlerimiz" bile makam veya
mal-mülklerine sýmsýký sarýlýrlarken, Gazzeliler evlatlarýný Allah yolunda seve seve feda edebiliyor?..
Evlerinin bir odasýndan diðer odasýna geçer gibi, hayat ile "öte dünya" arasýnda sadece incecik bir perde
varmýþ gibi "ayne’l-yakîn" iman etmiþler ahirete.
Ki, bu iman binlerce kilometre uzaklýktaki Hýristiyan gencecik bir kýzý bile hýçkýra hýçkýra aðlatabiliyor
"Bir adamýn Gazze’de küçük bir kýzýn gözlerini ve saç topuzunu öptüðü görüntüler... (Aðlýyor.)
Ben Hýristiyan’ým... Müslümanlarýn inancýna bakýþ açým sonsuza dek deðiþti...(Zorlukla devam ediyor)
Çok güçlü... Hayal bile edemiyorum... Kýzcaðýzýn hayattayken çekilmiþ videolarýný gördüm...Onun küçük sesi
... O adam kýzýný cenazeye hazýrlarken (kefene sararken) gülümsüyor. Çünkü kýzýnýn cennette olduðunu
biliyor..." (Hýçkýrýklara boðuluyor, artýk devam edemiyor.)
ABD’li kýzýl saçlý bir kadýn da yine gözyaþlarý içinde, "Eðer bir Tanrý varsa, Filistinlilerin ve
Müslümanlarýn Tanrý’nýn seçilmiþ halký olduðuna inanýyorum. Onlarýn kalplerinde, þefkatli davranýþlarýnda
Tanrý’nýn delillerini görüyorum..." diyor.
Bu Gazzeliler nasýl inanmýþ insanlardýr ya Rabbi...
Allah’ýn varlýðýnýn delili mesabesindeki imanlarý sayesinde Avrupa’dan Latin Amerika’ya kadar birçok insan
Müslüman oldu.
Hiçbir þey söylemeden, hiçbir þey anlatmadan sadece iman ederek yaptýklarý tebliði, milyonlarca Müslüman
matine-suare vaaz vererek yapamadý.
..
SALÝH TUNA 30 11 2023 Köþe yazýsý..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.