Ölüme bakış

Çocuklar ölüyor!!
Dünyanýn çok yerinde
Buz gibi yatýyorlar toprakta.
Ben romantiklik taslýyorum, aklýmca
Evdeki en rahat koltukta.

Gök gürültüsü belki aklýný alýyor,
Toprak yataklarda insanlarýn
Yaðmur sele dönüyor
Toprak çamura
Biz romantiklik taslýyoruz, aklýmýzca
Evin en sýcak odasýnda.

Hayaller kuruyorum gecenin bir yarýsý yataðýmda.
Fedakâr anneler tutuyor belki,
Çocuklarýnýn kalbini ellerinde.
Sayfalarla arkadaþ oluyoruz
Kalemlerle yoldaþ
Ölümden baþka kimsesi olmayan
Çocuklar için
Yazýyoruz sayfalarca.
Birde en güzelini arýyoruz
Ölüm üzerine yazýlanlar içinde.

Kim daha iyi resmedebilirse,
Bedenlerini ölü çocuklarýn.
Kim daha iyi anlatabilirse,
Hüzünlerini insanlarýn.
Ona veriyoruz birinciliði

Yazýyoruz
Deðiþtiriyoruz
Siliyoruz
Seçebiliyoruz
Vazgeçebiliyoruz
Canýmýz sýkýlýnca saçmalýyoruz

Hepimiz farklý yerlerindeyiz,
Dünyanýn.
Hepimiz farklý yerlerde,
Açýyoruz çiçeklerimizi
Ve kýþ her zaman sonu olmuyor,
Ölü yataklarýnda, çiçeklerin.
Bazýlarýnýn dallarýný kesiyorlar
Bazýlarýmýzý filiz vermeden

Hepimiz Arýyoruz topraðýmýzý
Ne mükemmel iþ deðil mi?
Ne sýradan
Tam üzerine yazmalýk bir konu,
Biz sanatçýlar için

Peki ya siz yazarlar, neresindesiniz dünyanýn?
Ölü çocuklarýn topraklarýnda yetiþen,
Çiçeklere þiirler mi yazýyorsunuz?
Yoksa karanlýkta çürüyen yýldýzlara
aþýk mý oldunuz?
Bazý ölümler üzerine düþünüyor musunuz?
Ve yazýyor musunuz çokça?

Neresindesiniz dünyanýn ey yazarlar?
Neresinde?

Ölüme sanat diye mi bakýyorsunuz?
Yoksa ölüm,
sadece bir ölüm mü?

Sosyal Medyada Paylaşın: