Dur Deme Bana
DUR DEME BANA
Yeter ki sen iste, gelirim elbet
Tek istediðim þey, biraz muhabbet
Aþk kölesiyim ben, ederim hizmet
Dur diyorsun bana, nasýl durayým
Gülüp geçme öyle, yüzüme bir bak
Hayat veren kansýn, damarýmda ak
Yüreðimi aydýnlat, meþale yak
Dur diyorsun bana, nasýl durayým
Þu garip kalbi, kýr mý dedim sana
Aþk sarhoþu edip, zulmettin bana
Sana muhtacým, artýk anlasana
Dur diyorsun bana, nasýl durayým
Tomurcuk güllerim, açmadan soldu
Soldu gül benzimiz, hazana döndü
Ay ýþýðý vurdu, yýldýzým söndü
Dur diyorsun bana, nasýl durayým
Seven bu gönlümü, matemle boðdun
Aþkla dolu olup, gönlüme yaðdýn
Bir güneþ gibisin, kalbime doðdun
Dur diyorsun bana, nasýl durayým
Gittin gideli, gönlüm oldu viran
Bir gün dönecektir, bu asi devran
Bozuldu yollarý, geçmiyor kervan
Dur diyorsun bana, nasýl durayým
Yaþým ilerledi, belim büküldü
Gönülde fidanlar, kökten söküldü
Aðlayarak, yaþ gözümden döküldü
Dur diyorsun bana, nasýl durayým
Altmýþýndan sonra, bana dost lazým
Ýbret olsun size, bu benim yazým
Kýrýlmýþ telleri, çalmýyor sazým
Çal diyorsun bana, nasýl durayým
Midayet bakmaz ne suya ne huya
Yaþadýklarýmýz, sanki bir rüya
Aþk þarabý içirdin, doya doya
Dur diyorsun bana, nasýl durayým
(0940) Mayýs 2011
Þair Midayet Kara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.