Çok geç farkýna vardým insanlara sýr söylenmezmiþ, Gün geldi sýrtýmdan paslý hançer misali sýrlarýmla vurdular, Yalnýzlýðýmdan olsa çocukluðumdan beri hayal kurmayý çok seviyordum, Çünkü orada hep bayramlar vardý hayallerimde kötülüklere yer yoktu be usta...
Kimi sevdi isem hep ömrüme kýþ oldular kökümden kestiler beni, Oysaki moral bozukluðu denilen þey nedir bilmezdim ben be usta, Olumsuz kararlarý hep fýrtýnalarla savururdum baharlarý beklerdim, Beni bile bile ne çok incittiler o onlarla gülümsemeyi düþlediklerim...
Ýçim dertlere derya benim be usta bütün olumsuzluklarý içime akýttým, Kan aðlayan gözlerimi silip sahte gülüþlerle çaresiz yoluma devam ettim, Kimileri buna ne tez pes etti dediler oysaki bilemediler bu bir olgunluktur, Çok geç farkýna vardým be usta yürüdüðüm yolda kimseyi beklememeyi...
Ah be usta bilemedim insanýnlarýn dýþýný beðenmediklerini hor göreceklerini, Oysaki kural beliymiþ býrakacaksýn þayet seviyorsa o peþinden koþa dursun, Nereden bile bilirdim be usta dilinin darýldýðýna kalbinin saatlerce konuþacaðýný, Çok geç farkýna varmama sebep oldular aklýn yoksa yanmayý kalbin yoksa ölmeyi...
Geçte olsa farkýna vardým cehennem yüreðinde sevginin bittiði yer sayýldýðýný, Baþka baharlarda güzellikleri yaþamak adýna bazý acýlarýn faydalý olduðunu, Artýk hayatý veya birlerini yargýlamanýn bir anlamý yok anladýmki yaþam tek kiþilikmiþ, Saçýnýn aðarmasý meyvesi belinin bükülmesi son duraðýn ta kendisiymiþ be usta...