İNSAN BU
(Fasl-ý Muhabbet þiiri)
Sanki ölmeyecek; mal mülkle beze
Ýçini dýþýný beziyor insan.
Sonuç sarýlacak kefenlik beze
Ölüm var yok bilmez, geziyor insan.
Niye böyleyiz ki þükretmek neden?
Ahrette bulacak dünyada eden
Ruh muhatap olur, çürüyor beden
Günah denizinde, yüzüyor insan.
Adalet þudur ki; haklýnýn ‘hak’lar
Fesatsa kalbinde neleri saklar
‘Ýlahî Adalet’ sanýrlar ‘pak’lar
Bazen haddi aþýp, azýyor insan.
N’oldum deyip baþý, göðe varýyor
Haram ile kul hakkýný karýyor
Evet, son piþmanlýk neye yarýyor?
Kendi mezarýný, kazýyor insan.
Ömür bir gün biter, bu iþin özü
Dünya verilse de doyurmaz gözü
Elest Bezmi’ndeki verilen sözü
Bu hýrsla unutup, bozuyor insan.
Mürit/derviþ olup bir hýrka giyip
Buna farklý farklý yorum ekleyip
Kendi kaderine ‘böyleymiþ’ deyip
Cüz’i irade’yi yazýyor insan.
B e h l ü l ahkâm kesme! Bu hassas konu
Hayrolsun inþallah her ömrün sonu
Çok düþün; deðil ki lâdes oyunu
Kaybedip kendini, üzüyor insan.
20.11.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.