Sevgilim... Sana teşekkür ederim.

Olmayan sokaklarda senle karþýlaþtým.
Gökyüzüne seni anlattým,
Gece yýldýz kaydýðýnda seni diledim.
Senle dolu ama sensiz,
Bir çok hayal kurdum.
O hayalleri gerçekleþtirmek için,
Tanrý’ya gecelerce yalvardým.
Ama olmadý.
Ne Tanrý seni bana yolladý,
Ne de ömrün ömrüne nail oldu,
Senin hayatýnda benden nice güzel kadýnlar oldu,
Senin hayatýnda bizden güzel anýlar doldu.
Bu aþkýmýn sonunda,
Her zaman olduðu gibi olan
Yine bana oldu.
Sana söz veriyorum be adam!
Bu sana "SON" þiirim.
Yemin billah ederim.
Belki baþkasý benim sende gördüðümü görür,
Sana beyit düzmeye o devam eder.
Ama ahýmdýr bu yazdýðým her kelime her gece,
Uyutmasýn seni gecelerce...
Ama þu da acý bir gerçek.
Bu yazdýðýmý her zaman olduðu gibi,
Okumayacak o boncuk gözlerin,
Ama yine de þiirime þöyle devam etmek isterim.
Sevgilim, Sevgim...
Ben sana teþekkür ederim.
Seni gördüðümde küçücük bir kýzdým,
Sense benim gözümde mavi gözlü bir dev,
Gördüm sevdim baðladým,
Dedim ya bu sevdayý saf gibi,
Kendi baþýma büyüttüm, yaþattým.
Ben sana teþekkür ederim sevgilim,
Bu 138’nci þiirimi de
Senden vazgeçerken,
Yine yeni yeniden sen yazdýrdýn!
00.51
Sosyal Medyada Paylaşın: