Yirmi bir yýl önce yine böyle bir Öðretmenler Günü akþamý, bir öðretmen olarak, Öðretmenler Günü’nü kutlama adýna vazifemin de olduðu o gün, ruhunu Rahman’a teslim etmiþ olan yiðit insan; rahmetli babama hasretle ve ruhuna binler Fatihalarla…
Yirmi bir yýl önce tam da bu gece Rahmet-i Rahman’a ermiþtin Babam Belki de öyle ki; gülce netice Bir cennet mekâna girmiþtin Babam
Böylece girse de firak araya Büyük metanetle girdin sýraya Belki de varýrken eþsiz saraya Bizlere son dersi vermiþtin Babam
Duruþunla bize dersler verirdin Bilmeyiz belki de sessiz erirdin Büyük insan idin, hizmet eriydin Ebed güllerini dermiþtin Babam
Þimdi yine bugün; Yirmi Dört Kasým Yine de dostçayýz deðiliz hasým Olsa da dünyada çok Molla Kasým Geleceði çokça görmüþtün Babam
Devlet adamýydýn, sevdan milletti Sence tembel olmak büyük zilletti Elbet ki þu ölüm; olacak, netti Oraya sevdalar örmüþtün Babam
CEYHÛNÝ oðlunum, okurum rahmet Rahmeti bulasýn kalksýn tüm zahmet Arkadaþýn ola mahþerde Ahmet* Ýþleri o yolda sermiþtin Babam