Kalemimde kýþ mevsimi
Uyanmýþým aymaz bir sabaha
Buhurdanýmda güz kokusu
Kimsesizim…
Düþlerim serkeþ
Umutlarým bahtýma yar deðil
Köþe bucak kaçýyorum
Kendimden bile
Ahh.. candaþým Kýzýlýrmak
Savrukluðumun suskusunda ýsýsýzým
Keþke gelip toplasan
Þu güz hallerimi
Esrik bir hayal süslüyor aklýmý
Koyusundayým
Bir fincan kahvenin
Gücüm yetmiyor aðlamadan gülmeye
Çýrpýntýlý deniz kalbimin kýyýsý
Usulen bir baðdaþ kurup gönül soframa
Silkeleyemiyorum
Adýmýn harflerindeki tozlarý
Yufka ekmek arasýna katýk ömrüm
Kýran bir mevsimde
Çaresizim aþka karþý
Say ki lale devrinde lalesiz kalmýþ gönül saksým
Kelebekler güvercinler
Uçmayý öðrenmelisin diyor
Gönül daðýnýn yamacýnda yankýlanan
Bir þiir perisinin sesi
Unuttum vuslatýn adýný
Bir kuþluk vakti
Ýçimin hediyelerini daðýtýyorum
Mahallemin gün yüzlü çocuklarýna
Bin misli
Çok sesli yazýyorum
Söylesene!
Ruhun þad mý güzelim?
Ýki yastýkta tek baþýnayým
Öylesine öykünüyorum bazen
Ne olur
Gitmelerin hikâyesini yaz deme bana
Bitsin istemiyorum bu mýsralar
Her þiirde tetik düþürsen de yüreðime
Seni öylesine çok
Çoktan da çok seviyormuþum ki be kadýn…
Hecelerden geceler yaratýp
Sýðýnýyorum kendi karanlýðýma
Bir düþ vakti kapýmý çalýp
Efkarýma ortak olsan olmaz mý?