O gün ki soðuk yalnýzca burnuma dokunmuþtu Onunsa içine iþlemiþti ki ; -"hafiften titreyerek üþüyordu. Kansýzsýndýr" dedim Bana mý dedin diyerek hafif bir kahkaha ile Þaka yaptýðýmý sandý
Garsonu 2 parmak çýrparak çaðýrdý Meyveli pasta istedi Ýlk dilimi düþünmeden kendisi yedi Belki de pastayý ben sipariþ verseydim Ýlk dilimi benim aðzýma verirdi.
O lokma boðazýnda kalmadý Yuttu ve geriye yaslanarak Uzunca bir dýþarýyý seyretti ben de onu; Simsiyah bir ben Sol dudak kývrýmýnda Siyah gül kurusu gibiydi...
Bir süre sonra gözlerimin içine içine Biraz tanýdýk biraz yabancý En çok da tehditkarca baktý
Gözlerimi kacýrdým tavandaki 8 ýþýltýlý avizeye
Buradan sonrasýný hatýrlamýyorum
Hatýrladýðým kadarýyla ; Ne yazýk ki içtik o kahveyi, 40 yýl daha soracakmýþ hatrýmý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
VeraBinti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.