VAY BE..!

Görmek istediðini görür toplumun çoðu.
Kýrýlana pek bakmaz, zaman "kullan at" çaðý.
Ucundan koparýrsa, yer koskoca bir daðý.
Anladým ki bir ömür, saðýlmýþým vesselam.
Ben bu devrin insaný, deðilmiþim vesselam.

Nereye çevirdiysem, bakýþýmý yönümü.
Menfaatçi takýmý, geldi kesti önümü.
Mumla arattýrdýlar, tarihimi dünümü.
Manzara karþýsýnda, daðýlmýþým vesselam.
Ben bu devrin insaný, deðilmiþim vesselam.

Yayýmdan çýkan oklar, hedefini bulmadý.
Ne kadar anlatsam da anlayaným olmadý.
Ben koydukça hep aldý, boþluklar hiç dolmadý.
Sonunda bir köþeye, yýðýlmýþým vesselam.
Ben bu devrin insaný, deðilmiþim vesselam.

Paylaþtýkça elimde, avucumda ne varsa.
Haz verirdi hep bana, verdiðime deðerse.
Tükenen itibarmýþ, mal deðilmiþ meðerse.
Dünyanýn cennetinden, koðulmuþum vesselam.
Ben bu devrin insaný, deðilmiþim vesselam.
(Onuncuköylü Ýsmail SIKICIKOÐLU)
Sosyal Medyada Paylaşın: