GARİP YOLCU

Zerrece gözüm yok servet, malýnda,
Ey dünya! Bu benim, bil garip yolcu?
Paralý olanýn iþi yolunda,
Müþkülü çözermiþ pul garip yolcu.

Çöker gözlerine fettan kâbusu,
Þeytanýn dostlarý kurarlar pusu,
Meçhule gidene tutarlar yasý,
Otur ahvaline gül garip yolcu.

Ýnsan var, zamanla yarýþ içinde,
Ýnsan var, insancýl görüþ içinde,
Ýnsan var, tuzaða salýþ içinde,
Damardan girmekmiþ yol garip yolcu.

Düþer de kalkarsan laf etmez kimse,
Emeksiz kazancý harcarlar lükse,
Bu zevk-i sefada sermaye bitse,
Elerler baþlara kül garip yolcu.

Muhtaca yardýmda elleri eser,
Herkesle konuþmaz, cevapsýz susar,
Yoluna çýkaný dilinden asar,
Kýrar gönülleri dil garip yolcu.

Servet verilenler adil mi, nerde?
Çýraðan da düðün, toy da var köyde,
Davul sesi hoþtur, kederse Ney’de?
Arayýp kendini bul garip yolcu.

Kaybolmuþ yýllarýn intizarý sen,
Muazzez yürekler, tek nigarý sen,
Garipler pejmürde, son diyarý sen,
Üstünde yok taze çul garip yolcu.

Varlýðý, yokluðu her dem yaþarsýn,
Sýrtý pek olmayan nasýl baþarsýn?
Emircan zamanla sende piþersin,
Nadanlar anlar mý, hal garip yolcu?
19.11.2023 Emir Þýktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: