BİR ÖMÜR
Kimsenin umurunda olmadan ömür sürdüm
Öylesine yaþadým þikayetim yok asla
BÝr rüyada esirdim , sanma ki özgür hürdüm
Belalar pýnarýndan aðular içtim tasla
Ne kimseye gücendim, ne darýldým ne küstüm
Onlar bana lüküstü, bense zillette süstüm
Sabretmekti tesellim, bir hiçti altým üstüm
Yer yer çürüdü ömrüm günah denen o pasla
Dünya bana somurttu, ben se ona gülmedim
Sevdasýna kul olup uykularý bölmedim
Maddeten onmadým ya açlýktan da ölmedim
Ýþim olmadý þükür hýrs haset ihtirasla
Gölge gibi yaþadým aslýmý hiç bilmedim
Allah’tan gayrýsýna, kul olup eðilmedim
Sayýlý gün tez geçer, hiç aklýmdan silmedim
Geleceði hiç gördüm geçmiþimle kýyasla
Bir köle pazarýndan kaçýp kurtuldum sandým
Nefsin tahakümünden, gýna geldi usandým
Her parlayan ýþýðýn peþine düþüp kandým
Ýçimde büyük cengim, heva heves havasla
Ömürümün yazý bitti mevsim dayandý güze
Telaþa denizinde yoruldum yüze yüze
Yolun sonu bellidir ne gerek fazla söze
Koca bir ömür geçti kederle gamla yasla
Bayram Ali Bülbül
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bayram Ali Bülbül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.