Sana gelene kadar Kaç mevsim kaybettim bilmiyorum. Kaç yazý giyindim sen diye ince, Ve kýþlarý eskittim üþümeyi bilmeden, Kaç bahara seni ektim, Ve kaç umudu sen diye biçtim farketmeden, Bilmiyorum.
Ama þimdi tut, Kayýplarýn gizeminde bulduðum güzel Bak yer ve gök, arþ ve dâr umut, gel Herkes suskun gecesinde Gel, karanlýðým dile gelsin Bilmeceler çekmecesinde.
Tut da çýksýn rüyalarýmýz yoðun bakýmlardan, Tut, Yeni mevsimler yapalým senden Ve yeni umutlar büyütelim Temize çektiðimiz yüreðimizde,
Tut da uçmasin, Uçsuz bucaksýz gözlerinden Söylenmeye hasret hecelerimiz, Tut ve unutma, Yaþamak için Sevmeliyiz, Sevilmeliyiz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ayaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.