MAVİLER YOK OLMUŞTU UFUKTA
Çaresiz akþamlarda kelepçelediler ellerimi
Yaþamak istediðim bu hayatta
Önüme dizi dizi setler çekildi
Þarkýlar sa yine yaralar açýyor içime
Akþam çöküyordu gurbetime
Gökyüzünün mavilerinden
Saðnaklar dökülüyor içime durmuyor
Þakaklarýmda susmayan zonklamalar
Bu gün yine koþuyor ayaklarým
Oysa uyumak istiyor gözlerim
Bir gurbetçi deniliyor nedense adýma
Ben gurbeti, gurbet beni sevemedi hiç
Þu þarkýlarsa vurdu beni en ince yerimden
Vedalar býraktýðým þehirde kaldý
Ýþte yine bitti koþmalarým caddelerde
Yorgun argýn dizlerimde
Akþam oluyordu
Maviler yok olmuþtu ufukta
Siyaha boyadýlar renkli akþamlarýmý
Ýçimde susmayan türküler söylüyordu
Ayrýlýk !
Titrek mum ýþýklarýnda ; yüreðimdeki ayrýlýkla
Uzaklara gözyaþý dolu mektuplar yazýyordum
Uzaklarda seni düþünüyordum ellerimde saçlarým
Kýzýyordum þu gelmeyen telefonlara
Bir de mektuplara, pembe zarflarlarda
Oysa içim, açýlmayan gurbet mektuplarýydý
Kýzýyordum akþamlara
Yorgun uykular gözlerimi yakýyordu
En karanlýðýndaydým çaresizliðin
Prangalar baðlamýþtý ayaklarýmý
Çýkamýyordum
Günay Koçak
19. 11. 2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.