İnsaniyet Vuruldu

Þimdi aðlamak vaktidir,
Dökülsün yaþ gözlerden
Yitirdiðimiz insanlýðýn utancý
Kalanlarýn kulaktan silinmiyor
Yüze ve vicdana deðen çýðlýðý.

Ýradeler basiretsiz, aklýn çaresiz
Bir ateþ ki yanýyor beþer izliyor
Hadler aþýlmýþ çoktan sabýr taþýyor
Medeniyet timsalleri niçin susuyor?

Ölüm ise hakikat, ölsün katiller
Onlara yok acýmak, yaþasýn mazlum
Anladým ki yaþananlar deðil bir oyun
Sefalete çanak tutar çirkinler.

Onuru nerededir bu bir savaþsa
Mahþeri aratmýyor düþen her bomba
Her yýkýmda biz de düþüyoruz dibe
Bir olmak vakti gelmedi mi sizce de?

Geçmiyor boðazdan ne yemek ne su
Henüz yeni doðmuþ enkazdaki çocuk bu
Kör olsun insan kisvesiyle gezen Âdeme
Sitemler az gelir sessizce duran beþere.

Ebabil denen bizdik, vicdandaki kuþ
Zorbalýða gereken de kararlýca duruþ
Bir avuç þýmartýlmýþ ödlek ordusu
Sertliktir onlarýn anladýðý tek dil doðrusu.

Düþtü kapkara bir leke insanlýk adýna
Yarýn lânet okunacak kol kola da durana
Ýnecek çelik kanatlarla tepelerine ebabil
Belki o vakit alýnacak mazlumlarýn öcü
Ve düzelecek yiten insanlýktaki sicil.

Oðuzhan Külte
Sosyal Medyada Paylaşın: