Ýnsan gariptir; gelip yalnýzlýðýný alaný sever... Ama gider kendisini yalnýz býrakana âþýk olur... Yalnýzlýk öyle bir duygudur ki... Bir þeyleri baþarsan bile kimseyle paylaþýp mutlu olamazsýn... Her þeyi içinde yaþarsýn... Ama, yalnýzlýk zeki insanlar için keyiftir... Çünkü, düþünceler ve hayal dünyalarý ile baþ baþa kalýr... Sevdiceði kalbini alýr. Yinede aklý baþýnda kalýr... Etrafýnda kalabalýklar olsa da... Yalnýzlýðý seçebilirsin... Eðer, üþüyorsanýz... Çözümü sobaya odun atmaktýr... Yalnýzsanýz... Bilin ki, bunun sebebi... Sizi terk eden kafasý kalýn bir odundur... Yalnýz olmaya karar verdiysen... Kendinle deðil... Sevdiðinden yalnýz kalýrsýn... Yalnýzlýk, kimsesizlik deðildir.. Yaanlýzlik yeri geldiðinde sýðýnýlacak bir evdir... Bazen insan yalnýz kalmak ister... Týpký benim gibi... Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dinçer Dayı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.