Tan vakti biri uyanýyordu sensiz sabaha Yaðmurlarýný döküyordu yeþil sulara sicim gibi Gözleri gizleniyordu bulutlarýn ardýna Canlý bir cesetti o daðýnýk odada
Ay ýþýsa da, yýldýzlar olsa parlak Karanlýkta gecede uyumaya çalýþsa da gözlerim Hatýralar ýlýk ýlýk iner yine sel olur Beklesem de beklemesem de, bitmiyor ki ayrýlýk
Gözlerinin siyahýnda, kaybolup gecenin ahýnda Bir þarký seçtim yine kalbimden sana Her mýsramda sen varsýn, seni duyan seni yaþayan Ýþte hala senin için çarpan, bekleyen zavallý kalbim
Gidiþinle kara baðlýyor penceremde kuþlarým Ruhumu bir anda alýp götüren bakýþlarýn Hazan oldu baharým bak, yeþil baðlarým Seni düþünürken her gün ; ben biraz aðlarým
Günay Koçak
16. 11. 2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aygün Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.