ömür yalancý bir sonbahar kaçýlmýyor kendinden böyle baþlar unutulmuþluk bir parkýn kenarýna tutunmuþ göz ucundaki yalnýzlýk leylekler dönüyor bahçelerde zaman uzamýþ dallarý aðaçlarýn haberi yok yapraðýna yuva yapan kuþlardan denize bakýyor gölgeler altýnda bankolar üstlerinde yüreklerin esintisi gelir diye bekleyenler sisli ýþýklarda solgun hüzün mevzi tutmuþ pususuna düþtük yalnýzlýðýn öleni kimse bilmez söz vermiþ gibi tüm diller suskun
üzerinde çentikler onun ismini yazmýþ rýhtýmda varlýðý unutulan bankolar izlerken hayatý uzaklardan yar gelecek diye martýlar konmuyor üstüne hafif bir meltem gözlerin kýyýsýnda ýslak ýslak kývrýlan
kaybolan yýllar içinde kendini kendinden uðurlayan ben halbuki sevmeyi sevdim bir de sereserpe uzanmýþ mýsralarý þiirlere býraktým gönüle yazýlan hasreti korkuyorum sabahý unutacak karanlýðým bir dost gibi yanýmda hoþgeldin yalnýzlýðým ..
hilmi arsoy - tekirdað 15.11.23
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Arsoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.