VİCDANIM VİCDAN

Çok aðladým ben, çok öldüm
Halepçe’de öldüm, dirhem dirhem
Beni gözyaþlarýyla emziren annemin,
Yaný baþýnda kesildi soluðum
Elma kokusu yayýlmýþtý Halepçe’ye
Ve genzi yakan Aðu bir tat
Çaresiz ve savunmasýzca düþtüm
Kapýnýn eþiðinde kaldý cansýz bedenim
Hiç bilmediniz

Filistin oldum, vuruldum gün be gün
Bayramlarda camiiler yýkýldý baþýma
Tozunu topraðýný yuttum
Duraklarým öldü önce, sonra umudum
Beþ yaþýnda kýz çocuðu oldum
Panzer paletlerinde ezildi yüreðim, bedenim
Beni öldüren komutana kahraman dediler
Hiç duymadýnýz

Þehit oldum dudaðýmda memleket türküsü
Gencecik fidan fidan topraða düþtüm
Geride hayallerim kaldý, yavuklum kaldý
Belki çocuklarým kaldý, boynu bükük niþanlým
Yada karnýnda bebeðimi taþýyan eþim
Gözleri kedere mühürlenmiþ anam
Aðzýnýn kenarýnda sigarasý yetim kalmýþ babam kaldý
Hiç yanmadýnýz

Þair oldum kimi zaman
Geceleri yataktan alýnýp zindanlara atýldým
Dövüldüm, sövüldüm, kovuldum
Cam kýrýklarý hala ciðerlerimde
Güpe gündüz vuruldum sokak ortasýnda
Düþtüm yere gözlük bir yana kalem bir yana
Yetmedi dar aðacýna çekildim
Hemde ulu orta tamda meydanýn ortasýnda
Ýncinmediniz

Ben kim miyim
Kullanmaktan korktuðunuz, yok saydýðýnýz
Varlýðýný bildiðiniz halde inkar ettiðiniz
Kimini cebinde, kiminin kemiksiz dilinde
Ben vicdaným vicdan

Sosyal Medyada Paylaşın: