Yaðmurun sadece ýslatan yanýný görerek,
Þemsiye tutturursun keþmekeþ duygularýna
Oysa buluttan ayrýldýðý zaman dökülür sessizce gözyaþlarý
Toprak ana kokar, koynuna kývrýlmýþ en siyah muskasýyla
Rüzgar sýkýca kapattýrýr pencerelerini,
Korkarsýn pembe düþlerinin tozlanmasýndan
Bir duyabilsen çýkmaz sokaklarda aklýný yitirmiþ,
Sarý saçlý çocuklarýn ümmi ýslýðýný
Mevsim diyorum, mevsim
Hani çok üþüdüðün veyahut bunalttýðý güneþin omuzlarýndan inmeyip
Cemrenin üç defa düþtüðüne kanaat getirip,
Gözlerini yeþilin her tonuyla gülümseten bahar
Ya da anam babam hesabý sarýlýða yakalanmýþ,
Ýçli bir keman sesinde ciðerlerinden öksüren eylül
Beþincisinden habersiz, çiçekli eteðinden uçurttuðun uçurtmalarla
Göbeðini kendi kesmiþ bütün çocuklarý
En afilli masallar eþliðinde uyuklat
Benim gönderildiðim coðrafyada,
Un çuvalýna batýrýlmýþ saçlar okþanmadan sevilir
Ekmek buðusu ile zeytin kokusunun kucaklaþmasý gibidir aþk
Kanatlarý kýnalanmýþ güvercinler bilir mavinin de bir renk olduðunu
Gökkuþaðýnýn soluklanmadýðý beþinci mevsimlere,
Yaðmur taneleri mýzmýzlanarak bakar
Güneþ her zaman yeþille seviþen daðlara konar
Bizim buralarda esmer tenleriyle küfreden insanlarýn,
Tükrüðü yere düþmeden donar
Baharý biliyorsun ya,
Sonrasýnda cemrenin denizle öpüþerek martýlara yol vermesini
Tetiðin kurþun sesine olan sevdasýný da bil
Namlunun üþüyüp, titremesini de
Vuruþa vuruþa kazanýlan kavgalarýn helal kýrmýzýsýna da ver hakkýný
Gönüllere aþk haber vererek düþse keþke,
Keþke baþýný çevirdiðin vakit
Evsiz barksýz sokak kedileri pembeleþen yüzleriyle yakalanmasa
Gözbebeðinin ýþýltýlý yalanlarýna
Þimdi gidebilirsin,
Yüksek topuklarýnýn çiðnediði kaldýrýmlara düþürerek rujlu tebessümlerini
Anlamadýðým dilde þarkýlar söyletmelisin sokak çalgýcýlarýna
Ve hatta anason kokmalý bu gece þehrinin bütün çiçekleri,
Çiçekli eteðini her savurduðunda
Bilmediðin tek þey var,
Ben her seferinde yeniden ölüyorum
Yaralamak için her vurduðunda
uytun .....