ANNEMİN BENİ İLK ÖPÜĞÜ YER
ANNEMÝN BENÝ ÝLK ÖPÜÐÜ YER
Þu gördüðün virane olmuþ ev,
Benim belenip kundaklandýðý yer…
Þu çaðlýk benim banyo yaptýrýlýp,
Annenin beni ilk öptüðü yer…
Þu köþede ben babamdan ilk tokadý yedim…
Ayný yerde ne vuruyorsun annesini öptüðüm dedim…
Þu eþiðe çarpýp, parmak acýsýný tattým.
Güvercinim elimden giderken, aðladým…
Þu duvarýn siyecin de kalbur asýlýydý…
Altýndaki el dokuma çul;
Duvardaki Ýpek halýydý,
Annemin seccadesi keçi kýlý dokumaydý,
Patates torba da, soðan örülüp asýlýrdý ora koþmadaydý…
Mýsýr koçanlarý bir köþeye yýðýlýrdý,
Çýkardým üstüne batardý ayaðýma koçanlarý, kaydýrýrdý,
Buðday haral da yada kuyudaydý,
Un çuvallarý aðaçtan yapýlan sekiye yayýlmýþtý,
Her þey kýþ uykusunda bahara kadar uyumaktaydý…
Seki de uyurken uyandým babam kýzýyordu
Devlet kimse “zorda” diyordu…
Annem mi sebep diye düþünürdüm ki,
Sonradan annem dedi devlet babaymýþ…
Tam eþikten zar zor geçerken bir anda;
Abim bastý bacaðýma aðlattý beni o anda
Derdimi anlatamayýp neden aðlýyorsun diye tokadý yedim,
Bu dünyanýn da, herkesin de sülalesini dedim…
Bu evden çýkardým saðda iðde aðaçlarý,
Yanýnda kara kovan bal arýlarý,
Abim kovana deðnek vurup kaçardý,
Tüm arýlar beni sokar aðlatýrlardý…
Elimde elek yuvarlardým dereden
Birgün kaçtý elimde ki, elek tepeden
Yedik sýrtýmýzdan anne yumruðu,
Ablam getirdi eleði diye, o yumuþcu olmuþtu…
Evimizin çatýsý yoktu topraktý,
Tepesine tuz atan babam gider gelir loðlardý,
Loð gidip gelirken evden toprak yaðardý,
Dedem elimden tutardý da; benden çok babama bakardý…
Annem ilk kez burada dedi senin milletin ‘’Türk’’!
Asil olmayan uluslardan kaç ve ürk…
Havalar soðudu, sýrtta olmadý montlu kürk.
Yozgat Ilýsu çok ayaz, ocaðýn baþýna diz üþtü çök…
Çocuklarým nede torunlarým doðmadý bu evde…
Bir karým oldu o da görmedi beni bu evde…
Dedim ona sen hele bizim köyü bir sevde;
Dedi ‘’yaþamasý çok zordur, çetindir kýþý yaþanmaz bu köyde’’
Bana bu evde namus, dürüstlük insanlýk verildi,
Namussuzlar her zaman kayýp eder denildi…
Okula gitmezdim ablam abim giderdi benim vaktim de geldi;
Öðretmen durduk yerden bizi çok ama çok gererdi…
Ben bu evde çok güzel ve kana kana yaþadým…
Gerçekten her þeyin iyisine kana kana kandým,
Ýlk evden çýkýþým okulaydý keþke gitmeseydim aldandým!
Okulda her sene bildiðim derslerden bütünlemeye kaldým…
Gün geldi çýktýk o aziz yuvadan tümümüz,
Nereye gideceðimizi bilmeden gurbete döndü yönümüz,
Acý söz duymadýðýmýz yuvada kimseye olmadý acý sözümüz,
O yurtta kalan kökümüz lütfen örenlerimizi seviniz…
30 Temmuz 2021 Ilýsu- Sarýkaya/ YOZGAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emekli Şair Gaffar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.