Bir þiirimde þöyle demiþtim: Koyunu seviyorsun Kurban ediyorsun Horozu seviyorsun Kesip yiyorsun Kuþu seviyorsun Kafeste hapsediyorsun Sakýn böyle sevme beni Aman ne olursun! Sevgimiz, aþkýmýz budur bizim. Sevdiklerimizi nazla, kaprisle, kýskançlýkla canlarýndan bezdiririz, sevdiklerine seveceklerine piþman ederiz. Kara zindanlara atarýz bencil tutkularýmýzla, ah of çektirmekten, bunaltmaktan adeta zevk alýrýz. Sevgimizle öldürürüz sevdiklerimizi ya da yaþayan ölü haline getiririz. Gelin bu duygumuzu da þöyle þiirleþtirelim: Balýðýn Kaderi Seni o kadar severiz ki Ya akvaryumda hapsederiz Ya da avlar yeriz! Kusura bakma Ýnsanýz biz Yamyamdýr sevgimiz! Ana baba evladý arasýnda da görülür bu çeþit bir sevgi(!)... Oysa sevgi, aþk özveri, erdem ve güzellik demektir. Birbirimizin baþýný yemek, kafa ütülemek, sadece kendini düþünmek deðildir. Hoþgörü ve emektir, ben deðil biz demektir. Gönül bahçesine çiçek dikmektir. **************************
Sosyal Medyada Paylaşın:
erhantigli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.