Çocuktum, Gün akþama devrederken halini, Bakkal dönüþü sokakta, Yedi yaþýnda Ve korkmuþ, Ve hýzlý adýmlarla evime koþarken Tanýþtýðým korku sabýr...
Korkma, Her bol pantolonlu kuyruk taþýmaz Her çöp toplayan aç deðil Aç olsa da çocuk yemez...
Büyüdüm Lise iki de ilkay ilk aþkým Ýlk ay adý gibi güzel kýz Ýlk platonik denemem de anladým Beklemenin adý da "Sabýr" Beklemek sabýrlý ve yalnýz...
Sonra dediler ki Sýra senin Vataný beklemek vakti Önce ucunu gördüm Sonra dipçiði Ve sonra kabza Ve her nasýlsa kaçýrmýþýmn Aðýrlýðý Sýrtýma binerken Üstünde yazan tek lafza; "Sabýr"
Ve döndüm sonra Sevmek zamaný Bebek sesleri inletirken gecemi Sabrýn sükre Þükrün sabýra koþtuðu Sabahýna demli vakitler Ve, Vaktin nakite Nakitin huzura koþtuðu Yorgun saatler...
Yaþamanýn adý Sabýr Ve selametse sonu Ölmenin adý Sabýr, Hesabýn adý Sabýr, Cennetin adý Sabýr...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ayaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.