Çýlgýn bir kalabalýktaydýk görmemiþtim seni merhaba bile dememiþtik elimi tutarak hoþçakal dedin giderken gözlerim takýldý gözlerine deniz ve gökyüzü birleþti baktým baktým soluk soluða çaðlayanlarca aktým aktým birdenbire köpük köpük oldu çalkalandý dünya koptum koptum gökyüzünde Albatros oldum uçtum uçtum denizde Yunustum coþkuyla yüzdüm yüzdüm bir Ceylanýn sessiz ürkekliðiyle koþtum koþtum saniyeler yürüdü usulca sustum sustum bakýþlarýmdaki yýldýzlar dudaklarýmdaki güneþ çok þeyler anlattý sana kimse duymadý sende kaldý gülüþüm ve yýldýzlarým yüreðindeki izimi biliyorum çok þeyler býraktým hissediyorum bir gün bir yerde karþýlaþacak mýyýz ve bir merhabada buluþacak mýyýz yine sözcüksüz konuþacak mýyýz bambaþka boyutlarda yaþayacak mýyýz bunu ister miyiz hiç belli deðil adýný bile bilmiyorum oysa yalnýzca gözlerin kaldý aklýmda Nilgün Acar 17. 6. 2006
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilgün ACAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.