Rüzgârýn serinliðinde Bir yaprak gibi savruluyordum sanki… Bedenim kalsa da yerinde ruhum baþka âlemlerde, Herkesten her þeyden uzaðým þimdi…
Rüzgâr yavaþlýyor birden Korkuyorum yine ayný acýlarý yaþamaktan… Sonra yeniden esiyor rüzgâr Bir daðýn zirvesindeyim þimdi…
Her þey ayaklarýmýn altýnda Biraz önce kölesi olduðum þehrin kralýyým þimdi… Ama ruhum var sadece ne yarar bu krallýk Tek amacým güneþe ulaþmak…
Ulaþýrsam aydýnlanýrdý ruhum belki de Ýnsanlarý daha yalýn görürdüm temiz ve yalansýz…. Belki dönülmez hatalara düþmezdim artýk Piþmanlýklarým olmazdý hayatta
Bir kralda olsam acýlarýmla baþ baþa idim yine de Nereye gitsem yine ayný ben…. Rüzgarmýþ asýl kral Esti ve geçti herkes gibi bana da!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
yalnız şair hatiş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.