KERPİÇ EVİM

Mahpushane çalarken,
Fikri zikirden,
Gençliðimi hoyratça,
Kaldýn hüznünle baþ baþa,
Benim yaslý kerpiç evim…

Damýnda kalmýþ karýn,
Erimiþ sýzmýþ ciðerine,
Babamýn alýn teri,
Annemin kokusu,
Akmýþ kerpiçlerinden…

Dökülmüþ kederinden,
Sývalar ardý sýra,
El dokumasý halýya,
Sevda iþlenmiþ kilime,
Gözyaþýyla sulanmýþ hasýra…

Leðende doðdu dokuz can,
Bu evde Elif ebenin elinde,
Soldu ikisi daha bebekken,
Yirmi birinde vuruldu Mehmet’im,
Ben mahpus Ahmet yad ellerde…

Dut nar aðacým güllerim,
Aðlýyordu yýkýntýna,
Kemiði sýzlýyordu toprakta,
Babamýn, annemin Mehmet’imin,
Kýna yakmýþtý düþman eline…

Mazi yüklü kerpiç evim,
Çöktüm aðladým baþucunda,
Can evim kavruldu yeniden,
Çýplaktýr vahþidir kahpe zulüm,
Dededen toruna hep bize ölüm…


Sosyal Medyada Paylaşın: