Aşka İki Adım Attım Ama...

Üzüntüden yol yapmýþlar
Yürümek istemediðim bir yol
Evren sürükledi beni oraya
Býraktý beni orada

Mecbur yürümeye baþladým
Bir kiþiyi sevdim platonikti
Yolda taþýdým aþk acýsýný
Yaþadým bir süre onun sancýsýný

Býraktým onu ardýmda
Yýllar sonra yeniden sevdim
Kalbimi bir kiþiye daha verdim
Sonuçta o da kýrdý beni

Aþka attým iki adým
Kalbimi kaç kez kýrdýlar sayamadým
Acýlardan çýkamýyorum
Çýkýþ yollarýný arýyorum

Sadece hayal kurmuþtum
Neden olmaz dediniz ?
Neden beni istemediniz?
Neden beni sevmediniz?

Evren sanada kýzgýným
Baþkasýný ara dediðini sandým
Bu sefer olacak dediðini sandým
Belli ki çok yanýlmýþým.

Aþk sadece bana getirdi hüzün
Öldürdüler içimdeki kelebeði
Öldürdüler beni
Diri diri topraða gömdüler duygularýmý

Þimdi nasýl mutlu olayým?
Aldýnýz mutluluðumu elimden
Þimdi nasýl huzurlu olayým?
Huzurumu bozmuþken

Yeter artýk çekiliyorum inzivaya
Yapýyorum bir kale kalbime
Girmeyecek artýk kimse içeriye
Bu acýlar yeter bana gelmeyin yanýma

Bedenim kaldýramýyor zaten ruhumun aðýrlýðýný
Aklým almýyor kalbimin neden bu kadar kýrýldýðýný.
Aklým almýyor nasýl bu kadar çok sevdiðimi.
Kalbim anlamýyor bu kadar acýnýn üzerine nasýl çalýþabildiðini

Sözüm:Geçmiþini silen deðil geçmiþini kabul eden kazanýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: