Unutmak

Galiba seni unuttuðum günlerden birisiydi.
Ve yaðmur yoktu sen yokken.
Bir anda karþýmda belirdi incecik gözlerin.
Senin sen olduðunu anlayamadým.
Ama adýmlarýn,
Getirdikçe seni bana
Kalbim atýyordu dakika da yüz kere
Anlam veremedim.
Sana doðru belki de on defa baktým.
Tanýyamadým.
Senin dudaklarýn gibisi yoktu.
En iyi bildiðim yerlerindi.
Benzettiðim de oldu.
Boyalý kaðýtlardan bir kaçýna.
Gölgeler parçaladý son kalan resimleri.
Yüzünün bende eksik kalan yerleri,
Bir yapboz oyunu gibiydi.
Yoðunlaþan duygulara merhaba dememek elde miydi?
Sana; bakmak, yazmak, koþmak
Ýstiyordum.
Yaðmurlu bir havada,
Trenden inip eve,
Þarkýlar ve çýplak ayaklarla yürümek.
Þuan ise en mühim þey seni hatýrlayabilmek.
Yüzün ne kadar yabancýdýr kim bilir !!
Mesela bir istasyonda yanýndan geçsem.
Bir yalancý gibi !
Terk etsem ayný anda.
Ve Yaðmur tutmuþken korkusuzca
Senden kaçýyormuþçasýna uzaklaþsam
Ay tepemde þahit olsa yýldýzlarla
Ve onlara bakarak yaðmurla karýþýk
Bir iki damla indirsem yere
Görmesen...
Tanrýyla kavgaya tutuþsam !!
Ellerimle boðsam,
Sende ki beni.
Gücüm yetmese,
Seni düþünsem.
Hatýrlayamasam.
Üzülsem ..
Üzülsen ..
Üzülsek.....





Sosyal Medyada Paylaşın: