KÂHTA’YA GELDİM BABA
Kanatlandý gönül uçtu Kâhta’ya,
Yeni doðmuþ güneþ þirin ovaya…
Gözüm deðdi o teneþir tahtaya,
Baba sensiz hüzün düþtü yuvaya…
Mezarýnýn topraðýna sarýldým,
Ot kaplamýþ vah ben bana darýldým,
Mazi oldum dertlerinle karýldým,
Yordum seni koþturdum her davaya…
Her yaraný içe attýn gizledin,
Bin bir derdi tekmeledin dizledin,
Yiðit merttin doðru yolu izledin,
Bu yüreðim yenik sensiz havaya…
Genç yaþýnda can aldýlar canýndan,
Beslendiler vampir gibi kanýndan,
Geçmem baba onursuzun yanýndan,
Atsalar da beni kýzgýn tavaya…
Cantekin der; kan aðlýyor kalemim,
Senden sonra gam kederdir âlemim,
Ben ölürsem ancak biter elemim,
Selam söyle meslektaþýn Kawa’ya…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.