Olabildim mi?

Çocuktum,
En büyük mutluluðumdu pamuk helvam ve elma þekerim
En tatlý özgürlüðümdü pembe bisikletim
Ve her düþtüðümde kanayan dizlerime inat
Yeniden ayaða kalkabilmeyi öðrendiðim


Hep çocuk kalabilmeyi isterdim





Abla oldum,
Abla olmak birlikte el ele yürümekmiþ
Her sýrrý saklarken bazen kendin sýr olmakmýþ
Sevsen de sövsen de kýzamadýðýn
Abla olmak doðurmadýðýna ana olmakmýþ





Eþ oldum,
Çok sevdim sevildim de
Güneþ kaç tonda doðar demeyin binbir tonda doðarmýþ
Geceyi hiç sormayýn tüm yýldýzlar onun gözlerine saklanmýþ
Ýyi günde kötü günde birlikte attý yüreðimiz
Ama birlikte son bulmadý nefesimiz
O yüzdendir aldýðým nefesin canýmý yakmasý
O yüzdendir gözlerimin boþluða dalýp onun ýþýltýsýndan bir iz aramasý


Hayat bu adaleti sorgulanan, sevdiðiyle ölse de ölemiyor insan




Evlat oldum
Ellerimden tutup yürümeyi öðreten annemin
Ellerinden tutup unuttuðu yollarý yürüyoruz
O beni tanýmasa da ben sevgisini tanýyor, biliyorum
Ardýmda dað gibi duran babama ben anca bir omuz olabiliyorum

Onlarýn emeklerinin binde biri olmaya çalýþýyorum




Ve anne oldum,
Onlarla birlikte büyüdüm, birlikte öðrendim
Sevginin en saf, en temiz en çýkarsýz halini
Uykusuz gecenin ardýndan bir tebessümünün can verdiðini
Uzakta iken özledim bile diyememeyi
Bildiklerini bile bazen bilmemeyi öðrendim



Ben bu hayatta en çok anne olmayý sevdim


Ana olunca anlarsýn derdi annem
Anladým ama olabildim mi bilemedim...



Sosyal Medyada Paylaşın: