Gözlerim utandý aðlamaktan Utandý gördüklerinden Utandý insan olmaktan Küçük bir çocuðun Yaralý bir annenin feryadýndan Kulaklarým sesleri unuttu Düþüncelerim durdu Kendi isyanýndan Ve binlerce insan Katlediliyorken Filistin’de Çocuk anne baba kardeþ Þahadet þerbetini içerken Silahsýz masum insanlar Kan gölüne dönmüþse Bir çocuðun gülümsemesi Karanfillere dönmüþse topraklar Neyin isyanýni anlatacaksýn bu yaþananlara Yada insan olduðuma Kapattým gözlerimi gerçek yalanlara Artýk bu insanlýk dýþý Varlýklara Var gücümüzle dur demeliyiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaanaybüke Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.