Büyüdükçe Anladık Dünyayı

Küçükken güzeldi her þey
Dünyayý bilmiyorken güzeldi
Duygular en saf haliyleydi
Duygular ifade edebiliyordu kendini

Zaman geçtikçe büyüdük
Büyüdükçe olgunlaþtýk
Saklamayý öðrendik acýlarý
Saklamayý öðrendik kendimizi

Küçükken ki saflýðýmýzý kaybettik
Küçükken ki dürüstlüðü kaybettik
Þimdi büyüdük kim mutlu?
Dünyayý öðrenince kim huzurlu?

Vakit geçtikçe dünyayý tanýdýk
Tanýdýkça soðuduk ondan
Olgunluk neden acý demekti?
Zaman geçtikçe neden sakladýk her þeyi?

Küçükken kurulan hayallere ne oldu?
Ýçimizdeki umut neden zamanla soldu?
Mutluluklar ve huzurlar yok oldu.
Yerini aldý acýlar ve kederler

Dünya biz büyüdükçe yordu bizi
Geçmiþi durmadan önümüze getirdi
Çocuk saflýðý yok hiç birimiz de
Yetiþkiniz artýk yetiþkin
Sözüm:Geliþim o kadar aydýnlýktýr ki parlaklýðý fazla gelir insana.Ýstemez bu yüzden onu
Sosyal Medyada Paylaşın: