Caným sensizlik canýma tak etti. Nefes almak için yokluðuna sýðýnýyorum... Sensizlik acý veriyor bana... Hayat bana anlamsýz... Yaþam gereksiz geliyor... Bazen, belli belirsiz gülümsemeler... Ve öylesine bir iki tebessümden baþka... Ýçimden hiç birþey yapmak gelmiyor... Çünkü, keder denilen yazýya... alnýmdaki çizgiye kýzdým... Saçýmdaki çoðalan aktarýmý saydým... Gece sensiz uykusuz nöbetlerimde... Bazen nefes almak için odamýn penceresini aramýyorum... Bazen maziye dalýp, anýlarýmý aralýyorum... Belki, bir tutam kokunu alýrým diye... O an, eski bir þarký dilime dolanýr... Özlem ve hasret kokan... Seni bana hasret býrakan geceye kýzarým... Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dinçer Dayı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.