Kendine býçaklar bileyen Acýlarý boyunu aþmýþ Yanýk otlar gibi kavrulan kalbim Sol yanýma yetmiyor artýk
Kalbime dokunabilsem Dili olsa da konuþabilse Gelmiþime geçmiþime söver belki Gökgürültüsünü andýran haykýrýþlarýný Kýyýlarýna çarpan acýlarý Çýðlýklarýný Duymadan Hapsettiðim için odalarýna
Hatýralar Yaðmur damlasý gibi düþerken zihnime Gözlerimden kalbime inen Saklý düþlerin içinde boðuldu Korkularým
Zamana yenik düþen umutlarým Þah damarýma kesikler atarken Bir çýrpýda vazgeçtim sevmekten.
Kalbim kaburgalarýmýn arasýndan uçuruma atarken kendini