Niçin ağlamayımm Niçin gülmeyeyim.

Bu aralar þu satýrlarda takýlý kaldým:
"Bir ömür daha lazým ölümümüzden sonra.
Çünkü bu ömrümüzü sadece umutlanmakla geçirdik..."
Sorsan ikimizde maviydik; ama birimiz deniz, birimiz gökyüzü...
Biz bu kadar aykýrýyýz iþte.
Sen gökyüzüsün, dilediðince uçarsýn, nefes alýrsýn..
Ben denizim gelgitleri olan, dipsiz ve tehlikeli.. B
Bana diyorsun ki aþýk mýsýn? Ýmkansýz bu aþk..
Ne gökyüzü sevebilir denizi nede deniz kavuþur gökyüzüne!
Ýnsan çok sevebiliyor bazen kendinden bazen ailesinden bile çok sevebiliyor.
Kýymet veriyor hem de çok bazý gecelerini,uykularýný,sabahlarýný verebiliyor.
Hiç biri peþimizi býrakmýcak . Korktuklarýmýz hiç ama hiç bir zaman ..
Mayakovski der ki:
Hayatýn en hüzünlü âný, mevsimine kapýldýðýn kiþinin..
Bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadýðýný anladýðýn andýr.
Býrak, gitsin. Býrak, git.!
Sosyal Medyada Paylaşın: