SENSİZLİĞİME

Senli akþamlardan uzak
Bir akþam daha yolladým yüreðime
Bulutlar hüzünlü, yaðmurlar þiddetli
Karanlýktý geceler
Yüreðime çökmüþtü yine hasretin
Bil ki siyah gözlüm
Sensizlik, cehennemin diðer adý

Solgun sonbahar, mevsim hüzne dayalý
Ümit bahçem soluk, kalbim yaralý
Sana gelen yollar neden bana kapalý
Ýçimde yaðmur öncesi bir sýkýntý
Nasýl anlatayým acýlarýmý bilmem ki
Gittin ya ; gözlerime acýmasýz miller çekildi
Avutmadý beni yýllar

Biliyor musun
Mevsimlerimiz vardý pembe çiçekler açan
Çocuk gözlerinde sevi gülücükleri
Bilemezdim ki baharlarýma karlar yaðacak
Ve
Ayrýlýk dikilecek karþýmýza
Gök gürültüleri, siyah bulutlar
Bir kurþun atýmý gibi üzerimizde
Öylece o çýlgýn yaðmurlar gözlerimizde
Her gece olduðu gibi
Pýnarlarýmdan akacak
Ateþten damlalar sen gibi saracak yüzümü

Gitti sonbahar gülleri açtýðýndan beri
Toz pembe düþlerim uykularýmdan
Her sabah bir baþka hüzünle uyandým
Sana seslenip ’günaydýn’ diyemeden
Ýþte bu gün yine sýkýntýlar içinde yüreðim
Geceydi
Özlem denizlerinde ne fýrtýnalar koptu
Bir bilsen
Neredesin ?

Sonunda neler bulacaktý, kalbim bu ayrýlýðýn
Oysa ki geceler benden de tedirgindi
Üstelik sonbahar sancýlarý sarmýþ tüm parmaklarýmý
Bütün þarkýlar aðlamaklýydý gözlerimde
Hep þarkýlarý senin için besteliyordu yüreðim
Bütün akþamlar hicaz makamýndaydý
Yine sensiz geçiyordu bir günüm, gecem dahi
Gözlerim günaydýnlý sabahlara özlemli


Günay Koçak

31. 10. 2023
Sosyal Medyada Paylaşın: