ömür denilen hengâmede,
nezâkete hýþýmla mukâbil olan dünyaya küstüm.
nasip olmayan mutluluðun sessiz teessürü ile,
gözlerime müstakil olan her ûkde için,
bu çaða da küstüm.
bir parçam topraðýn üstünde,
bir parçam altýnda.
renklerin önemi yok nazarýmda,
biraz kýþ biraz güzüm.
küçücük bir ýþýk görüyorum çok uzakta,
gözümdeki fer sönüyor da
göðsüm yanýyor yaklaþtýkça.
iþte tam bu anda,
bir ben var ediyorum Tanrý’dan sonra,
bir ben öldürüyorum, ben’den önce.
kesret içerimde kalýyor, vahdet her yerde.
sonrasý terennüm;
’mûtû kable en temûtu’
gayrisi, beyhûde çaba.