HANZALA

Ben Kudüs’te yaþayan,
Kudüs yürekli küçük bir çocuðum,
Müslüman,müslümanýn kardeþidir,
Ona zulmetmez, onu yardýmsýz býrakmaz, onu hor görmez,
Ve komþusu açken,tok yatan bizden deðildir,
diyen bir peygamberin ümmetindenim..

Ama ben hem aç yatýyorum,
Hem zülme uðruyorum,
Hem de ölümle burun buruna yaþýyorum...

Ya Resulallah; senin bir sözünle dünyalarý yakan,ümmetine ne oldu ?
Nerede Hz.Halit Bin Velid,Selahaddin Eyyubi yürekliler,
Neden gelmiyorlar ? biz her gün birer birer ölürken,neyi seyrediyorlar..

En kötüsü de,her zamanki gibi,gelmeyeceklerini bile bile beklemek..
Ama bir gün sizde çaresiz kalýrsanýz,
Anlarsýnýz beklemenin ve umut etmenin ne demek olduðunu…..
Ama güvendiðim yerden,defalarca kýrýldým Ya Resulallah…..

Kimsesiz ve sahipsiz kaldým Ya Resulallah,
Ne annem kaldý,ne de babam..
Ama hamdolsun, Allah var gam yok!!!
Ve Allah’ýn bana yazdýðý kadere razýyým,
Elhamdülillah…..

Biz bir avuç kalsak ta emanetin olan Mescidi-i Aksaya sahip çýkacaðýz,
Hem sen buyurmadýn mý ? Ya Resulallah emanete hýyanet edilmez diye,
Ben senin sözüne sadýk kalmayý,ta bu yaþta öðrendim,
1,5 milyarlýk Müslüman alemi de bir gün öðrenir inþallah…..

O yüzden yaþým küçük olsa da yüreðim büyük benim
Dünyanýn her yerinde çocuklar gülerek ve oynayarak,büyürken
Ben Kudüs özgürlüðüne kavuþana kadar
Ne güleceðim ne oynayacaðým,ne de büyüyeceðim….

Sosyal Medyada Paylaşın: