Eylül çýkýyordu…
Döküntülere emanet son bahar
Son kez uðurla beni!
Eylül çýkýyordu…
Sen
Gidiyordun…
Seyre dalýyordum seni
Hüznün kýzý Eylül’e baktýðým gibi…
Ben seviyordum
Sen korkuyordun
Hep bu vakitlerde görüyordum gerçeklikleri
Sen kokuyordun
Sarý safran lekeli yaprak benzeri
Nefesim kesiliyordu keskinliðinden
Eylül çýkarken benden
Ruhum çýkýyordu bedenden…
Eþlik edecek ille de
Ýlelebet tekrar edecek bu sorumsuz hikâye
Ben yine yeniden yürüyordum yitik kekik kokularýnýn ardýndan
Derdi bana özgü bir serkeþlik içinde..
Tenimde büyüyordu son bahar
Büyüleniyordu tekrarlý sancýlar
Zihnimde kuru papatyalardan bir taç
Ödülüm öðrendiklerimdir diye diye…
Yine yeniden sevmeye…
Keskin bakýþlarýmla dilleniyordu heceler
Eylül gitme…
Bu sefer…
Bu sefer yanlýþ yöne…
Ýki yýldýz, bir ayaz yanýyor…
Saçlarýnýn rengi sana benzer bir kýz yalvarýyor
Aðlýyor
Tüm yok ettiklerine
___________Eylül Gitme!