Kabuk tutmaz yaralarım var
KABUK TUTMAZ YARAM
Yüzüm güler amma yürek yaralý,
Kabuk tutmaz yaralarým var benim...
Abi, gardaþ gitmiþ, benden aralý,
Kabuk tutmaz yaralarým var benim.
Yüzüme güleni dost diye bildim,
Aldýgým yarayla yaþarken öldüm,
Kuru yaprak gibi sararýp soldum,
Kabuk tutmaz yaralarým var benim.
Gözlerim meçhule bakýyor þimdi,
Bilmem ki; yýllarca aðlayan kimdi?
Yaþananlar sanki saatli kumdu,
Kabuk tutmaz yaralarým var benim.
Kalmadý bedende dermaným benim,
Huzuru bulmuyor geceyle günüm.
Zamanla bu hayat oluyor zulüm,
Kabuk tutmaz yaralarým var benim.
Þiir Kýz kendini neden salýyor,
Gözüm uzaklara bakýp dalýyor,
Bu gönül bi çare olup kalýyor,
Kabuk tutmaz yaralarým var benim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hatice Kemerpınar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.