Yýllar sonra bir parkta karþýma çýktýðýnda Kahverengi gözlerin parladýðýný gördüm Demir atmýþ ve sabit yüzüme baktýðýnda Yüreðimin yeniden harladýðýný gördüm
Ne dayanaðým vardý ne de elimde imkân Baþaramadým gülüm bilmem tadili erkan Sýmsýký sarýlýnca durmuþtu zaman mekân Heyecandan kalbimin fýrladýðýný gördüm
Hýrçýn rüzgâr vurunca ipek saçýn büzüldü Boynunu büktü birden belli ki çok üzüldü O pembe yanaðýnda kanlý yaþlar süzüldü Masum bir çocuk gibi zýrladýðýný gördüm
Taze, misk kokusunu esirger ýhlamurlar Yere düþen her damla sýçramýþtý çamurlar Bulutlar efkarlandý dile gelmiþ yaðmurlar Gökyüzünün aðlayýp gürlediðini gördüm
Ketumdu kalbim, dilim açýlmayý denedim Suskunluk bedelini çok pahalý ödedim Ayrýlýrken ardýndan son kez elveda dedim Bu sözün yutkunurken zorladýðýný gördüm
Tarih: 14.10.2023 ____________________ Sosyal Medyada Paylaşın:
SADIK YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.