Bazý geceler uyku tutmaz ya insaný nedenini anlayamazsýn, Kaybolup gidersin gecenin o zifiri karanlýgýnda sessiz ve yalnýz, Baþýný kaldýrýp bakarsýn mehtaba, Belki o an Seni rahatlacak içni ferahlatacak, Bir tek yýldýz bile göremezsin, Sonra bir an bir yýldýz çýkar bulutlarýn arasýndan Ýþte o an öyle bir þevkle olarki insan Sanki o anda o tek yýldýz bile insanýn sýrdaþý olur Ama uzun sürmez bu arkadaþlýk Gün olur yýldýz gider Ama ben yine gecenin o kör karanlýðýnda kaybolup giderim. Çünkü ben gecenin sessizliðiyim...!
“Çok kitap okudum, Ön sözüyle son sözü, Uyuþmayan...! ßâzý insanlar da böyle iþte, Kitaplar gibi “...!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
tbirdal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.