Yitik insan
Yitik insan
Bu ne acý, insan insana cellat oluyor
Haya perdesi yandý, yüzler kýzarmýyor
Medeniyet densede adýna, hiç doðmuyor
Sevgiye merhamete düṣmanmýsýn insan.
Dünyalýk peþinde, olmuyor piṣman
Hem müttefik hem de azýlý düṣman
Mazlumlarýn yurdumu zalim kýṣla’n
Büyüdükçe olgunlaṣmalý devlet, insan.
Güçlü isen kucakla kolla senden düṣüðü
Ninniler söyle salla gördüðün beṣiði
Abdil"im deðilsen Hakkýn adaletin aṣýðý
Susarsa dilin yitik’tir kiþiliðin ey insan.
Yem yeṣil dünya bitkilerini yakýyor, mas mavi denizleri kirletiyor, rahmet inen bulutlarýn
dengesini bozuyor. Benlik uðruna cana kýyyor
iblisin jandarmasý. Deliyoruz ozon tabakasýný,
yýpratýyoruz güneþi ayý. "Bastýmýz dalý kesiyoruz" Biz nasýl insanýz..?
Ya Rab müsbet kulluðumuzu daim kýl. Ýblisin jandarmalaranýn gözünü kör eyle, mazluma ezziyet etmelerine fýrsat verme Allahým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.