Hayata sustum. Gözlerim açýk Yýllar öldürdüm Yaþam telaþýnda. Sonra konuþtum ecelle. Dünyanýn döndüðüne inanamadým. Bilmem hangi zamanýn birinde, Umutlar aradým Düþürdüðümü sandýðým.
Sevdalar yazdým Karanlýklarýn arefesinde, Ya da tutkuyu… Öyle bir þey iþte. Hüzün virüsünün Sirayet ettiði Travmatik hezeyanlarýn çeliþkisiyle Ruhumun izbelerinde, Ödeyemeyeceðim hesaplar verdim. Kovuldum yine. Kovuldum iþte. Gönülhanelerin kapýsýndan. Ve kaç sabah uyandým Adýný yazdýðým duvar diplerinde Mahmur gözlerle. Þimdi sen Leyla olsan ne yazar! Ya da ben mecnun… Makyaj icat edileli Sevdalarýn evrimi tebelleþ olmuþ 21. Yüzyýlýn özlemlerine. Gönüller han kapýsý Acýtýr yüreðime vuran dalgalar, Ve zaman sustu.
Daðlarýn ardýnda neyse korkulan, Yollarda masal olasýlýklarý. Sevmekler aðaçlarý kesilmiþ orman sessizliði Düþ bahçelerinde talan. Vur kendini sen de hadi! Çýkmazlar çizili kaderine, Ama ne olur gitme!
Sahi dünya ne yöne dönüyor? Kafalarda duman Akýllarda ödem. Ecel düþmüþ peþime Ben ise hala Seviyor sevmiyor.
24.11.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
TmR71 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.