Yaþama adýna ne kalkýþsa þayet almýyor içim bu sevimsiz çað’ý yine iþ baþýnda katiller. Bir anne anlatýyor neden altý çocuk Doðurduðunu Ýkisini diyor ;öldürürler. Ýkisi çalýþýr eve ekmek getirir/ Ýkisi de okursa, belki bir umut olur Kurtuluþ’a. Sormak þimdi deðilse ne zaman Kolayca geçilince sýnýrlar deðiþir mi hayatlar. Patlayan mýsýr deðilse þayet, Sevinmezsin çocuklar ölünce. Kalbi olan sevinmez... bugün susanlar. Kulaklarý saðýr, Gözleri kör olanlar. Sahi neydi lisanýnýz/ diliniz neydi sizin. Ve unutma!!! Elbet Bir gün deðiþir paraya tapanýn da kýblesi. “Ýnsanlýk hariç”
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi midir tüm denizler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.