Mecnun'dan Leyla'sına !
VAZGEÇEMEM !
Bir gün gelir yorgun düþer, kanat çýrpýp uçmaktan.
Arý baldan vazgeçer de ben senden vazgeçeçemem.
Hazan vurur rengi solar, çiy, kýraðý içmekten.
Yaprak daldan vazgeçer de ben senden vazgeçemem.
Yalnýzlýðýn sofrasýna, hüzünle çökenlere.
Bakýp bakýp aþk uðruna, gözyaþý dökenlere.
Yeter deyip bunca çile, rest çeker dikenlere.
Bülbül gülden vazgeçer de ben senden vazgeçemem.
Çehresine sitem yüklü, bir eda asýverir.
Anlamayýnca insanlar, sesini kýsýverir.
Duyduklarý karþýsýnda, aniden susuverir.
Aðýz dilden vazgeçer de ben senden vazgeçemem.
Yanar durur aþýklarýn, gönül adlý yurdunda.
Yakmak deðil o aslýnda ýsýtmanýn derdinde.
Bir gün gelir sönüverir, iz býrakmaz ardýnda.
Ateþ külden vazgeçer de ben senden vazgeçemem.
(Onuncuköylü Ýsmail SIKICIKOÐLU)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.