Ne istersin viraneye döndürdüðün can bedenden, Ne diye sevda bilmezin kapýsýna kul köle edersin, Ah gözlerden tane tane yastýða yaþlar döktürürsün...
Yeter ey gönül yeter iznelerle süslü viran sokaklarda, Ayrýlýða sönmüþ sokak lambalarý alrýnda beklettiðin, Kimlere bahar olacaksan ol yetti hazanýnla üþüttüðün...
Her gece kör bir kemancý eþliðinde mey dolu þiþelere, Kýrýlmýþ onca kadehlere solmuþ resmine sövdürdüðün, Ýnsafa gel ey gönül býrak en ucralarýna yaðmýþ karlar erisin...
Býrak yaz baharým baþka afetlerin fettan gözleri ile nazlansýn, Gül misali yüzünde açan gamzelerinde mevsimlerim yenilsin, Beni benden uzaklara götürsün sevda yaðmurlarýyla tenimi yýkasýn...