Elden gelen bu kadar mý dedim oturdum çaresiz izledim izledim aðladým
Bir baba evladýndan parçalar taþýyordu poþetlerde saydým içimden gelen nice bedduayý zalimlere lanet okudum okudum aðladým
Bir anne son kez emzirseydim diye sarýldý yavrusunun bedenine baðýrdým avazým çýktýðý kadar döndüm çocuklarýma baktým baktým aðladým
Bir doktor haykýrýyordu bombalanan hastane bahçesinde nerede diyordu dünya nerede insanlýk yok mu sesimizi duyan kalktým ayaða ’ben varým biz varýz’ dedim dedim aðladým.
Elden gelen bu kadar diye oturdum çaresiz döndüm Rabbime bu zulmün müsebbiplerini kahret diye diþimi sýktým sýktým aðladým..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hatice Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.