KARA SEVDA

Hasta yataðýmda nefes almakta zorlanýrken!
Doktorlar telaþlanýp, kalp masajý yaparken!
Gözümün önünde, birden hayali belirdi!
Gözlerim karardý, nefesim kesildi!
"Nasýl oldu?
Bilemedim düþtüm, bu derde?" Derken!
Aklýma ilk önce, ona olan sevdam geldi!
Anlaþýlan, bana biçilen ömrün süresi bitti!
Evet, tüketti nefesimi bu karþýlýksýz sevgi!
Onda ne ses var!
Nede sevdama Karþýlýk var!
Evet, sonunda beni götürecek herhalde bu gönül yarasý!
Hekimler, diyorlar, masaj arasý: "Aðrýyan yerin neresi?"
Cevap vermeye ne sesim çýkýyor!
Nede nefesim yetiyor!
Ama, kalbim aðrýyor!
Gönlüm yanýyor!
Ýlk önce, gözümün önüne hayali!
Sonra, aklýma sevdam geliyor!
Aðzýmda kuruluk, gözlerimde karanlýk çöküyot!
Dudaklarýmda ismi hece hece dökülüyor!
Baþhekim geldi!
Kalbimi dinledi!
Yüzüme baktý!
Yakýnlarýma döndü!
Tedaviye cevap vermiyor!"
Boynunu büktü:
"Artýk, elimizden gelen hiç bir þey yok!" Dedi!
"Kimi seviyor, bu böyle ölesiye?" Dedi!
Sonra acýyarak yüzüme baktý!
Baþýný öne eðdi, çýktý gitti!
Anam feryad etti!
Kurtarýn yavrumu dedi!
Babam iki gözü iki çeþme!
Dizlerinin üstüne çöktü!
Eyvah!
Ne olacak þimdi? Dedi!
Hemþire:
"Anladým bu kara sevda." Dedi!
Baþýný önüne eðdi!
"Sonu kara toprak!" Diye ekledi!
Anam feryad, fiðan baðýrdý: "Aç oðul gözlerini!"
Babam haykýrdý! "Söyle oðul! en son arzun, nedir?’ Diye!
Aklýma ilk önce, sevdiðim geldi!
Herkes ölümümden emin!
Çaresiz beklerken!
Caným Anam, kulaðý göðsümde nefes alýp vememi dinlerken!
Zavallý Babam!
Suallerine ses vermemi beklerken!
Azrail karþýmda tövbe için, beni beklerken!
Hoca, elini açmýþ duasýna: "Amin!’
Beklerken!
Aklýma ilk önce, sevdiceðimin ismi geliyor!
Azrail ruhumu titretir canýndan!
Son nefesimi veriyorum heralde þu anda!
Kelime-i
Þehadet dilin ucunda!
Ama, aklýma ilk önce, sevdiceðimin ismi geliyor!
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: