Hiç bir zaman güle oynaya çýkmadýk biz yola Doðduk Gideceðiz çilemiz hep ayný dibekte öðütüldü Çizgimiz hep ayný deðiþmez sapmadýk saða sola. Doðru yoldan þaþmaz biz gibiler ucunda yaðlý urgan da olsa.. Doðru neyse biz onu deriz hep sonunda ömür yok olsa... Bir de öyle aþklar gördü ki onlar, sevdiklerini hiç görmemiþler. Onlar kendilerini unutmuþlar ve sevgilide kaybolmuþlar. Akýlla, fikirle, zikirle, gönülle sevgiliye.. Baðlanmýþ ve benliklerinden vazgeçmiþler. Yaþamlarýnýn tek sebebi sevgiliye kavuþmak .. Bu âþýklar aþkýn fedakârlýk olduðunu öðrettiler buluta... Ýlahi aþktý onlarýn ki... En zor ulaþýlandý.. Yaratandan Ötürü..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Noah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.